Όσο πιο «δεμένα» είναι τα παιδιά μαζί σας, ενώ παράλληλα χρησιμοποιείτε αυτόν τον καλό δεσμό προς όφελός τους και όχι ως πρόφαση για να επιβάλλετε τον δικό σας τρόπο σκέψης, τα μικρά σας θα δυναμώνουν συναισθηματικά και θα είναι έτοιμα να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής.

Να έχετε εμπιστοσύνη στο παιδί σας και να πιστεύετε ότι είναι ικανό να δώσει λύσεις στα θέματα που προκύπτουν. Συχνά, οι γονείς ασυνείδητα υποτιμούν τα παιδιά τους ως προς τη νοημοσύνη τους, τις ικανότητές τους και το δικαίωμά τους να κάνουν επιλογές. Ασυνείδητα ή και συνειδητά, κάποιοι θεωρούν το παιδί τους προέκταση του εαυτού τους και των επιλογών τους. Οι γονείς είναι φυσικό μέχρι μία ηλικία να φροντίζουν για την ασφάλεια και τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών τους. Αυτό που δεν είναι φυσιολογικό είναι να κατακερματίζουν τα παιδιά τους καθιστώντας τα ανίκανα και εξαρτημένα από εκείνους. Αφήστε τα να κάνουν λάθη και να αποκτούν εμπειρία μέσα από αυτά. Εάν τα κλείσετε σε μια «γυάλα» δίχως ερεθίσματα, αλλά και χωρίς συναίσθημα, το πιο πιθανό είναι να αποκοπούν από τον έξω κόσμο. Η ανάπτυξη της συναισθηματικής νοημοσύνης βοηθάει τα παιδιά να είναι αυτοδύναμα και να αναλαμβάνουν την ευθύνη του εαυτού τους.

Έχετε ανοιχτά τα μάτια σας και όχι μόνο τα αφτιά σας, γιατί πολλές φορές τα παιδιά εκφράζουν συναισθήματα μέσα από τις πράξεις τους και όχι μέσα από τα λόγια τους. Αποκτήστε επίγνωση των συναισθημάτων του μικρού σας, ανάλογα με την περίσταση, και κατανοήστε τα. Επιπλέον, το πιο σπουδαίο είναι να βοηθάτε το παιδί σας να συνειδητοποιεί και να κατονομάζει τα συναισθήματά του. Με αυτόν τον τρόπο αποκτά επίγνωση αυτών. Το επόμενο βήμα, όταν το βλέπετε στενοχωρημένο ή θυμωμένο, είναι να το βοηθάτε να βρει τρόπους έκφρασης και διαχείρισης των συναισθημάτων του, για παράδειγμα, μέσα από τη ζωγραφική ή τη μουσική. Αυτή η διαδικασία χρειάζεται να διαπνέεται από τη διάθεση συνεργασίας και των δυο σας, αλλά και από τη διάθεση, από την πλευρά σας, να βάλετε το λιθαράκι σας στην εύρεση λύσεων. Μην ξεχνάτε, όμως, πως οι λύσεις αυτές χρειάζεται να είναι πάντα σύμφωνες με τους κανόνες που έχετε ορίσει εσείς οι γονείς μέσα στο σπίτι. Ακόμα κι όταν θέτετε όρια μέσα στο σπίτι, είναι πολύ χρήσιμο και σημαντικό για τη μεταξύ σας σχέση να εξηγείτε στο παιδί σας γιατί το κάνετε και με ποιο τρόπο σκέφτεστε. Ανάλογα με την ηλικία του παιδιού σας βρείτε τον τρόπο επικοινωνίας που θα το βοηθήσει να κατανοήσει και όχι απλώς να εκτελέσει τις εντολές σας.

Σημαντικό, επίσης, είναι να υπάρχει ευελιξία, ώστε να δοκιμάζονται διάφορες λύσεις για τα όποια προβλήματα, ώστε το ίδιο το παιδί να μπαίνει στη διαδικασία να αξιολογεί τα αποτελέσματα και να επιλέγει τον τρόπο δράσης του.

Δίνετέ του χώρο για να εκφράζεται, αλλά και να έρχεται αντιμέτωπο με τα δικά του συναισθήματα. Όταν φορτίζεται συναισθηματικά, μπορείτε να του δίνετε τον χρόνο που χρειάζεται για να ισορροπεί μέσα του. Είναι σημαντικό να στηρίζουμε το παιδί όταν δεν αισθάνεται καλά, όμως αυτό διαφέρει πολύ από το να προσπαθούμε να βρούμε τρόπους να «κουκουλώσουμε» το συναίσθημα και τα αίτιά του, γιατί δεν είναι ευχάριστο για εμάς ένα παιδί που είναι θυμωμένο, λυπημένο ή γκρινιάζει. Στο πλαίσιο στήριξης ενός παιδιού, σημαντικό ρόλο έχει η συζήτηση και η κατανόηση των αιτιών που οδηγούν σε μια συγκεκριμένη συμπεριφορά ή σε ένα δυσάρεστο συναίσθημα.

Μην αποδοκιμάζετε ποτέ το μικρό σας όταν εκφράζει συναισθήματα θυμού, λύπης ή φόβου, και μην έχετε κριτική στάση απέναντι στα συναισθήματά του με εκφράσεις όπως:

«Είσαι μεγάλο παιδί για να κλαις ή να θυμώνεις» ή «Δεν είναι σωστό να θυμώνεις ή να στενοχωριέσαι/Είναι λάθος να θυμώνεις ή να στενοχωριέσαι». Επίσης, η απειλή ή η τιμωρία για τα συναισθήματά τους δεν βοηθάει τα παιδιά να αναγνωρίσουν ή να διαχειριστούν τα συναισθήματά τους. Για παράδειγμα, εάν θα πείτε στο παιδί σας «Εάν κρατάς μούτρα/είσαι λυπημένος/είσαι θυμωμένος, δεν θα πάμε βόλτα ή δεν θα σε πάω στο πάρτι», το παιδί δεν έρχεται σε επαφή με τον εσωτερικό του κόσμο. Το μόνο που καταλαβαίνει είναι ότι πρέπει να αλλάξει τρόπο συμπεριφοράς, να καταπνίξει τα συναισθήματά του και να κάνει ό,τι του λέτε, προκειμένου να το ανταμείψετε με κάτι που είναι σημαντικό για εκείνο. Η διαχείριση των συναισθημάτων χρειάζεται να γίνετε από το ίδιο το παιδί και όχι από τους γονείς. Φροντίστε να αντιμετωπίζετε ακόμη και τα έντονα συναισθήματα των λιλιπούτειων φίλων μας ως αφορμή για οικειότητα, για συζήτηση, αλλά και για μια νέα εμπειρία ζωής! Πλησιάζετέ το πάντα με αγάπη και συμπόνια, δίχως να έχετε διάθεση παρεμβολής ή επίκρισης.

Κατανοήστε τα συναισθήματα του παιδιού σας, όμως ταυτόχρονα θέστε τα όρια συμπεριφοράς του. Είναι λογικό ότι το να κατανοούμε τα συναισθήματα ενός παιδιού δεν σημαίνει ότι μπορούμε να του επιτρέψουμε, για παράδειγμα, συμπεριφορές βίας προς ένα άλλο παιδί ή να σπάει όλα τα γυαλικά του σπιτιού. Εξάλλου, τις περισσότερες φορές που αναπτύσσονται βίαιες συμπεριφορές από ένα παιδί, κάπου τις έχει δει να συμβαίνουν. Ωφέλιμο είναι να έχετε κάποιες στρατηγικές επίλυσης των προβλημάτων. Οι στρατηγικές αυτές, όμως, δεν πρέπει να εμπεριέχουν τιμωρία, βία ή οποιαδήποτε μορφή εκβιασμού. Αντιθέτως, χρειάζεται να εφαρμόζονται με σεβασμό προς το παιδί.



Όνομα:
E-mail: